Des ΒΟΗΘΕΙΑ: Zηλεύω πολύ και φοβάμαι πως θα την χάσω

Des,

Ζηλεύω. Ζηλεύω απίστευτα.

Δεν μπορώ να την κοιτάει άλλος. Τρελαίνομαι. Όταν είμαστε μαζί και της στέλνουν μήνυμα και γελάει, θέλω να μάθω ποιος το έχει στείλει. Μία φορά που είχαμε πάει έξω τσακώθηκα με έναν τύπο επειδή της ζήτησε αναπτήρα όσο εγώ έλλειπα στην τουαλέτα και της έπιασε κουβέντα. Με έχει πιάσει να της ψάχνω το τηλέφωνο τρεις φορές και με έχει συγχωρέσει και τις τρεις αλλά ξέρω ότι αν κάνω κι άλλη πατάτα θα την χάσω. Πώς να το ελέγξω; Την αγαπάω Des βοήθεια.

Des:

Αγαπητέ (ή αγαπητή, αν και δεν ποντάρω εκεί τα λεφτά μου...)

Θα σου πω κάτι που θέλω να προσπαθήσεις να το ακούσεις, έστω σαν ενδεχόμενο: Κάθε τι εξαρτάται από τον προσδιορισμό του, έναν προσδιορισμό που προηγήθηκε πολύ πριν νιώσεις εσύ, όπως νιώθεις σήμερα. Πολύ συχνά, λοιπόν, συνηθίζουμε να ταυτίζουμε την αγάπη με την αποκλειστική προσοχή, με την εμμονή και με τον ψυχαναγκαστικό, φρενήρη έλεγχο πάνω στον άλλον. Ακούμε ατάκες όπως "άμα δεν ζηλεύεις δεν ενδιαφέρεσαι" ή "έτσι είναι ο έρωτας, παράλογος και κτητικός" και άλλες τέτοιες ηλίθιες δικαιολογίες, ίσα - ίσα και κυρίως, για να νιώσουμε καλύτερα, όσοι από εμάς δεν προσπαθούμε αρκετά για να γίνουμε καλύτεροι οι ίδιοι. Θα μου επιτρέψεις να σου πω λοιπόν, ότι αυτό που μου περιγράφεις δεν είναι αγάπη, τουλάχιστον για το κορίτσι σου. Είναι "αγάπη" στην ιδιοκτησία, στην κτητικότητα και στην άσκηση εξουσίας.

Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ένστικτο, αρχέγονο και αναχρονιστικό που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεράσεις, ξεκινώντας κατ' αρχήν και κατ' αρχάς από το να μην προσπαθείς να το δικαιολογείς με τέτοιες βαρύγδουπες λέξεις (την αγαπώ, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, δεν το αντέχω κτλ), με τις οποίες δίνεις απευθείας στον εαυτό σου άλλοθι για συμπεριφορές απαράδεκτες που δεν σε τιμούν, και θυματοποιείς αμυντικά τον εαυτό σου! Και δεν λέω ότι αυτό το ένστικτο δεν υπάρχει μέσα μας, σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο... Υπάρχει σίγουρα, και όχι μόνο στο θέμα των ερωτικών συντρόφων (Ειδικά, στα αγόρια ταυτίζεται γελοία, με κάποια "ανάγκη ελέγχου" που τους είναι "φυσικά" αδύνατον να ξεπεράσουν. Βλακείες... τα ένστικτα που βλάπτουν τρίτους είναι επιτακτικό και στη φύση μας να τα ξεπερνάμε ΟΛΟΙ με αγώνα καθημερινό, μιλώντας για τη φύση των ανθρώπων βέβαια και όχι των ζώων...)

Εγώ λοιπόν, θα σου μιλήσω για το πώς πρέπει όλα αυτά να τα ξανασκεφτείς για να κρατήσεις έναν άνθρωπο,που όπως λες, τον θες τόσο πολύ κοντά σου. Αν πραγματικά έχεις αισθήματα γι΄αυτήν την κοπέλα, προσπάθησε να καταλάβεις ότι είναι μία άλλη ανεξάρτητη μονάδα και ότι ανήκει στον εαυτό της. Δεν γίνεται να παραβιάζεις την ιδιωτικότητά της με αυτόν τον τρόπο, ούτε να παίζεις μπουνιές σαν ουρακοτάγκος κάθε φορά που κάποιος την πλησιάζει. Όλα αυτά δείχνουν ότι την υποτιμάς (σαν να θεωρείς τον εαυτό σου "υπεύθυνο" για το τι κάνει, λες και δεν μπορεί να κρίνει μόνη της ) και ότι δεν την σέβεσαι τουλάχιστον περισσότερο από όσο θες να την έχεις δικιά σου. Και το να την έχεις δικιά σου, έχει να κάνει με προσωπικές σου ανασφάλειες και όχι με τα αισθήματά σου. ITS ALL ABOUT YOU.

Όταν αγαπάς κάποιον, και θες να είσαι κοντά του, πρώτα από όλα σέβεσαι την προσωπικότητα και την ελευθερία του. Μόνο όταν τον αφήσεις ελεύθερο μπορείς να διαπιστώσεις πόσο θέλετε τα ίδια πράγματα από μία σχέση. Τον μεταχειρίζεσαι, πρώτα απ' όλα, σαν άνθρωπο με ελεύθερη βούληση. Εννοείται ότι θα νιώσεις, κάποιες φορές, ζήλια όταν παίρνει έντονα την προσοχή των άλλων. Αλλά η αξία που παίρνει η επιλογή της, αυτή του να είναι κοντά σου είναι ανεκτίμητη μόνο και εφόσον πραγματικά είναι μία ελεύθερη επιλογή.

Για να στο πω απλά: θα ήταν ανακουφιστικό και όμορφο να επιλέγει εσένα μέσα σε καθεστώς ελευθερίας και όχι σε συνθήκες γκρίνιας και καταπίεσης γιατί απλώς δεν μπορεί να σε βλέπει να τρελαίνεσαι. Να σε επιλέγει ενώ είναι ελεύθερη να επιλέξει όλους τους άλλους. Έτσι, θα ξέρεις ότι "θα είναι εκεί" ακόμα και όταν δεν την "ελέγχεις" ή δεν την τσεκάρεις προσβλητικά σαν μπάτσος "αν κάνει το σωστό". Προσπάθησε λοιπόν, αν πραγματικά σε ενδιαφέρει αυτό το κορίτσι, να χαλιναγωγήσεις αυτές τις παρορμήσεις, άρχισε να τη σέβεσαι σαν άνθρωπο (δεν το κάνεις μέχρι στιγμής) και να την εμπιστεύεσαι σαν κάθε έναν που είναι ειλικρινής με τις επιλογές του. Σταμάτα τα "ψαξίματα" και τις "μανούρες" και δώσε της το χώρο να είναι κοντά σου επειδή το θέλει! Μόνο τότε θα νιώσεις την ασφάλεια που χρειάζεσαι για να γίνει όλο αυτό το εγωιστικό πάθος κάτι που κάποιοι ονομάζουν τρυφερότητα και αγάπη. Και πίστεψέ με, θα νιώσεις εξίσου και πιο ουσιαστικά δυνατός, αυτή τη φορά όχι με το "να έχεις" αλλά με το "να είσαι", με το να έχεις δηλαδή υπερβεί τον εαυτό σου, στα σημεία που σε δυσκολεύουν να απολαύσεις μια σχέση που θες.

Πηγή εικόνας: Flashbak.com