Des, δεν έχω κάνει ακόμα σεξ και έχω υποψίες για την σεξουαλικότητά μου...

Des καλησπέρα ελπίζω να είσαι καλά,

Είμαι ο Γ και είμαι 19 χρόνων. Δεν έχω καμία σεξουαλική εμπειρία γιατί ήμουν πάντα πολύ ντροπαλός. Και να σου πω την αλήθεια είχα μία υποψία ότι μπορεί να μην είναι οι σεξουαλικές μου προτιμήσεις αυτές που νόμιζα. Δεν μπορώ να πω σίγουρα ούτε ότι είμαι γκέι ούτε ότι είμαι στρέητ δηλαδή έχω νιώσει και έλξη από γυναίκες και από άντρες, αλλά στις φαντασιώσεις μου νομίζω επικρατούν οι γυναίκες. Απλά νιώθω ότι περνάει ο καιρός και δεν κάνω κάτι γιατί δεν θέλω να αποδεχθώ κάτι για το οποίο δεν θα είμαι έτοιμος. Πάντως έχω την πλήρη στήριξη των δικών μου τόσο γονέων όσο και φίλων και επειδή πάντα ήμουν μέσα σε όλα δεν βίωσα το μπούλινγκ των σχολικών χρόνων που μπορεί να βίωσαν άλλοι που έχουν τις ίδιες ανησυχίες με μένα. Τι θα με συμβούλευες να κάνω για να μην βασανίζομαι;

Des:

Aγαπητέ,

Να σου πω κατ' αρχάς ότι κάθε "υποψία" που βιώνεις κι όχι μόνο γι' αυτό το θέμα, συνάδει απόλυτα με την υπέροχη, τρυφερή ηλικία σου. Είσαι νέος και είναι σημαντικό και ζωογόνο να "υποψιάζεσαι" γύρω από όλα... Γύρω από τον εαυτό σου και τον κόσμο, γύρω από τον εαυτό σου σε σχέση με τον κόσμο, σχετικά με τα πράγματα που σιγά σιγά καταλαβαίνεις ότι προτιμάς, ότι σε ενδιαφέρουν και ότι σου ταιριάζουν στην ενήλικη ζωή που σε περιμένει να τη ζήσεις.

Πρόκειται για την ιερή αφετηρία σου. Πριν γνωρίσεις, πριν καταλήξεις, πριν επιλέξεις. Γι' αυτό το λόγο, όλες αυτές οι σκέψεις σου και οι ανασφάλειες σου είναι πολύτιμες για την διαμόρφωση του εαυτού που επιθυμείς να "χτίσεις" και να αποδεχτείς, ακόμα κι αν αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι ότι σε βασανίζουν, ότι θα προτιμούσες 1000 φορές να ζεις χωρίς αυτές μες στο κεφάλι σου. Προσωπικά, όποτε βλέπω κάποιον στην ηλικία σου υπερβολικά "ασφαλή" ή επιδεικτικά απόλυτο για τις απόψεις του και τις επιλογές του, με πιάνει ειλικρινά μια θλίψη, για κάποια μη αξιοποιήσιμη ευκαιρία (γενικά, για τους απόλυτους ανθρώπους, πόσω μάλλον τους νέους). Καταλαβαίνω βέβαια και το θυμάμαι προσωπικά, ότι βγαίνοντας κανείς από την ευαίσθητη φάση της εφηβείας, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη να ταυτιστεί, να ανήκει, να "τον πάρουν στα σοβαρά" και να προσδιοριστεί (είτε υπερπροβάλλοντας τις πολιτικές του απόψεις σε μία φοιτητική νεολαία, είτε επιδεικνύοντας με σιγουριά την σεξουαλικότητά του προς κάθε κατεύθυνση). Στη συντριπτική όμως πλειοψηφία, αυτό που θα βρεις ψάχνοντας πιο βαθιά σε αυτή την βεβαιότητα, είναι φυσικά ο φόβος και ένα μη ελεγχόμενο άγχος κοινωνικής αποδοχής.

Η αλήθεια είναι λοιπόν φίλε μου, ότι σε αυτή την ηλικία έχεις το φοβερό προτέρημα να μπορείς να αμφιβάλεις. Να υποψιάζεσαι. Να μην ανήκεις σώνει και ντε κάπου. Να είσαι όσο το δυνατόν πιο ελεύθερος να εξερευνήσεις την ελευθερία σου. Και αυτή η εξερεύνηση να μη σου χρεώνεται, αλλά απλόχερα να σου δικαιολογείται. Αυτό είναι ένα πολύτιμο δώρο, η καλύτερη προεργασία πριν από την εμπειρία: η δύναμή σου να αναρωτιέσαι ακόμα το πώς μπορεί να είναι η ζωή σου.

Είσαι λοιπόν στην αρχή της σεξουαλικής σου ζωής και έχεις τις πολύτιμες "υποψίες σου" για όλες τις επιθυμίες σου. Αφού τις κατατάξεις μέσα σου και τις αποδεχτείς σαν ενδεχόμενα, θα είσαι έτοιμος να επιχειρήσεις να τις ζήσεις. Και για να σε ανακουφίσω δεν θα σου πω -πίστεψέ με- τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό ακριβώς που πιστεύω: Η όποια σεξουαλικότητα σε μία πραγματικά υγιή κοινωνία στην οποία προστατεύεται εμπράκτως το δικαίωμα στην προσωπικότητα, δεν θα έπρεπε καν να είναι ζήτημα. Θα όφειλε να έχει λυθεί από το ευρύτερο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Από την στιγμή που μιλάμε για οτιδήποτε ενήλικο και συναινετικό που δεν βλάπτει κανέναν άλλον άνθρωπο, ό,τι και να φτάσει στα αυτιά σου από εκεί και πέρα, δεν θα είναι παρά μία μεσαιωνική γελοιότητα. Και αξίζει να σημειώσουμε εδώ, μιας και μπορεί να μας διαβάσουν και παιδιά που δεν έχουν τόση στήριξη από το περιβάλλον και που περνούν πραγματικά άσχημα σχετικά με το θέμα, ότι η προστασία στην αυτοδιάθεση περιλαμβάνει και την περίπτωση "γεννήθηκα με αυτή την σεξουαλικότητα" αλλά επίσης και το "επιλέγω αυτή την σεξουαλικότητα". Δυστυχώς, εδώ υπάρχει μία παρεξήγηση ακόμα και από ανθρώπους που στηρίζουν το αυτονόητο της σεξουαλικής ελευθερίας. Το επιχείρημα δεν φτάνει να είναι "ε, τι να κάνουμε τώρα, αφού έτσι γεννήθηκε;" το οποίο κρύβει μέσα του μία πολύ ύπουλη αποδοχή κάποιου λάθους που είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχτούμε... Λύνεται σύμφωνα με τη λογική νωρίτερα και ευρύτερα: δεν έχουμε δικαίωμα και λόγο πάνω στη σεξουαλική ζωή οποιουδήποτε όπως και να "έφτασε" κάποιος εκεί, είτε πρόκειται για τάση από τότε που γεννήθηκε είτε για επιλογή του. Να τελειώνουμε με αυτό επιτέλους, γιατί οι αντοχές μας στην ηλιθιότητα δεν είναι ανεξάντλητες. Δεν είναι θέμα κοινωνικού ντιμπέιτ η ζωή του τρίτου ανθρώπου και δεν είναι "άποψη" η κριτική μας πάνω στις επιλογές του άλλου. Είναι στην καλύτερη αηδιαστικό κουτσομπολιό και στην χειρότερη φασιστική παρέμβαση.

Θα μου πεις ζούμε σε μία κοινωνία όπου είναι πιο "φυσιολογικό" να σπάει κάποιος ξαφνικά στο ξύλο κάποιον συνάνθρωπό του (να ασκεί ωμή ζωώδη βία) γιατί του κοίταξε την γκόμενα, από το να απολαμβάνει συναινετικά το σεξ που θέλει. Οποιοσδήποτε λοιπόν φόβος σου σε σχέση με την κοινωνία, δεν πρέπει να σε καταβάλει γιατί θα είναι στην πραγματικότητα μία τοξική νίκη των ανθρώπων που φοβούνται τη ζωή και που δεν είχαν ποτέ υποψία όπως εσύ για τίποτα. Άλλωστε, πέρα από τη σεξουαλικότητα, σκέψου ότι δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που γεννιόμαστε και πηγαίνουμε σχολείο, "πρόβλημα" θα αποτελέσει πάντα το παιδί που εξαιρείται από την αναγκαστική ομοιομορφία. Σαν να αναρωτιούνται απροκάλυπτα μπροστά σου "τι πήγε λάθος στην εργοστασιακή γραμμή παραγωγής ανθρώπων;". Θέλουμε να είμαστε ίδιοι σε όλα, θέλουμε να μοιάσουμε και να ανήκουμε, να μην προεξέχει κανείς και δυστυχώς αυτό για πολλά νέα παιδιά που δεν κάνουν fit in, που είναι αρκετά τυχερά ώστε να κρύβουν κάτι πραγματικά ξεχωριστό και δικό τους, αντί να είναι λόγος χαράς, είναι ένα μεγάλο βάσανο, βάσανο που μπορεί να μην αντέξουν. Η στατιστική μέσα σε μία κοινωνία ακόμα και όταν μιλάμε για αγνή ηλιθιότητα, έχει μία τρομακτική δύναμη να καταπίνει μοναδικούς ανθρώπους.

Ως προς την συγκεκριμένη υποψία σου για την ομοφυλοφιλία, να θυμάσαι ότι κανένας δρόμος δεν είναι ολόιδιος για όλους και το ίδιο ισχύει και για τον προορισμό. Η σεξουαλικότητα, όπως θα έπρεπε να μας μαθαίνουν στο σχολείο, αν δεν ζούσαμε ακόμα το 1843, είναι ένα ευρύτατο φάσμα, μία -φαντάσου- ατελείωτη γραμμή. Πάνω σε αυτή, θα δεις πολλές τελείες και χρώματα με ονόματα και προσδιορισμούς. Προσοχή: Αν μετά από κάποιες εμπειρίες σου αισθανθείς ότι θες να ανήκεις κάπου και ότι πρόκειται για ΔΙΚΗ σου ανάγκη, μπορείς εννοείται να αυτοπροσδιοριστείς περήφανα όπως θες. Σκέψου ότι ένας μέσος στρέιτ άντρας δηλώνει περήφανα τη σεξουαλικότητα σχολιάζοντας πχ τις γκόμενες που περνούν από μπροστά του περίπου 45 φορές το λεπτό (αυτό για κάποιους που ακόμα αναρωτιούνται "γιατί να έχει κάποιος ανάγκη να το δηλώσει;"). Απλώς είναι κάτι που τρώμε στη μάπα γιατί είναι αποδεκτό κοινωνικά.

Αν τώρα δεν σε βρίσκεις πουθενά ανάμεσα στις τόσες ταμπέλες, μην τις αφήσεις να γίνουν φυλακή σου. Πολλές φορές οι ταμπέλες, τα ονόματα και οι λέξεις που χαρακτηρίζουν ευρύτερα, υπάρχουν κυρίως, ως ανάγκη των άλλων... ανάγκη των άλλων πάνω σου. Αυτό αν σε καταπιέζει, μη το επιτρέψεις να σου συμβεί. Αν δεν κάνει εσένα και μόνο εσένα να αισθάνεσαι όμορφα ότι ανήκεις σε κάτι συγκεκριμένο, μην το κάνεις για τους άλλους, που συνήθως απλώς θέλουν κάπως να σε ταξινομήσουν, να σε αρχειοθετήσουν, να σε συνοψίσουν ώστε να μη νιώθουν αμήχανα απέναντί σου, ή ακόμα χειρότερα επειδή αισθάνονται ελλιπείς με τη πολυπλοκότητά σου και την τόλμη σου να ζεις ελεύθερα. "Οι άνθρωποι δεν συνοψίζονται". Έχεις λοιπόν το δικαίωμα να σου αρέσουν και οι άντρες και οι γυναίκες, περισσότερο οι άντρες ή το αντίστροφο, αλλά να μη βρίσκεις τον εαυτό σου σε κάποιο υπάρχον επίσημο προσδιορισμό της γραμμής. Και it's ok. Μην βιαστείς από φόβο να καταταχθείς επειδή "οι άλλοι θέλουν να ξέρουν τι να σε κάνουν". Είναι δική τους ανάγκη, δικά τους απωθημένα, δικά τους ελλείμματα ως προς τη ζωή. Εσύ είσαι υπεύθυνος για σένα.

Πάρε λοιπόν τις όμορφες υποψίες σου μαζί σου και εξερεύνησε τα θέλω σου με θάρρος και ελεύθερο ανένταχτο πνεύμα. Είναι θετικό ότι το περιβάλλον σου είναι cool (θα ήθελα να φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο που αυτό δεν είναι αξιοσημείωτο) ελπίζω να έχεις όλη την στήριξή τους και αφού κάνεις πιο έμπρακτα τις επιλογές σου. Θυμήσου -θα το λέω διαρκώς- ότι πρόκειται για το δικό σου συναρπαστικό ταξίδι, στο οποίο έχεις δικαίωμα να εξερευνήσεις όσες εκδοχές του εαυτού σου θες. Ως προς το ότι ακόμα είσαι παρθένος νομίζω ότι σε έχει κρατήσει λίγο πίσω η σχετική υποψία. Δεν χρειάζεται όμως να είσαι σίγουρος για να δοκιμάσεις. Ίσα ίσα. Πάνω στην κάθε εμπειρία σου, θα επαληθεύσεις ή όχι όλες τις "σημειώσεις" που έχεις ήδη κρατήσει στο κεφάλι σου. Σου εύχομαι πραγματικά ένα υπέροχο ταξίδι πάνω στη σεξουαλικότητά σου και όπου και να καταλήξεις, να μην πάψεις ποτέ να υποψιάζεσαι ελεύθερος.

ΥΓ: Δες το Sex Education (photo) αν δεν το έχεις δει. Από τις λίγες σειρές που μιλάνε τόσο αληθινά και ταυτόχρονα τρυφερά για την εξερεύνηση της σεξουαλικότητας.

Πηγή φωτογραφίας: maxmag