Des, χώρισα μετά από 8 χρόνια σχέσης και δεν ξέρω τι να κάνω...

Είμαι 28 ετών. Τον Ιούλιο χώρισα μετά από 8 χρόνια σχέσης, της μοναδικής ουσιαστικά σχέσης που είχα μέχρι τώρα. Ήταν μια σχέση που έδινα πάρα πολλά και έπαιρνα όπως έλεγαν οι φίλες μου πολύ λίγα. Αλλά για κάποιο λόγο, δεν με πείραζε αυτό, ένιωθα ευτυχισμένη μαζί του, ακόμα και όταν σκεφτόμουν ότι μπορεί να μένει μαζί μου κυρίως για κάποια ασφάλεια, και όχι επειδή με αγαπάει. Έχουν περάσει αρκετοί μήνες αλλά εγώ νιώθω ότι δυσκολεύομαι να προχωρήσω στη ζωή μου και να αλλάξω σελίδα. Εκείνος, φαίνεται να τα πηγαίνει πολύ καλύτερα, να έχει ανακουφιστεί με την απόφασή του (ήταν δική του απόφαση) και αυτό μου προσθέτει ακόμα μεγαλύτερο βάρος. Τα δύο τελευταία χρόνια φαινόταν ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον του, μου φερόταν αρκετά άσχημα κάποιες φορές, μου είχε πει ξεκάθαρα ότι του έχει τελειώσει, αλλά εγώ έκανα τα πάντα για εκείνον γιατί έτρεμα στη σκέψη ότι θα τον χάσω. Προσπαθώ καθημερινά να τα καταφέρω μόνη μου, αλλά αισθάνομαι ότι έχω χάσει το σημείο αναφοράς μου. Δεν μπορώ να βρω τη όρεξη ούτε να δουλέψω αποτελεσματικά ούτε να κοινωνικοποιηθώ. Προτιμάω να απομονώνομαι και αναπόφευκτα σκέφτομαι όλα όσα θα μπορούσα να έχω κάνει για να τον κρατήσω στη ζωή μου. Δεν ξέρω αν ακούγεται αξιοθρήνητο αλλά δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν αυτόν, και μάλλον δεν θέλω να το ανακαλύψω. Θα ήθελα μόνο να αλλάξει γνώμη και να γυρίσει πίσω. Όπως και να είμαστε... Πώς μπορώ να νιώσω καλύτερα; Δεν πρέπει να προσπαθήσω γι΄αυτό που θέλω;

Des:

Αγαπητή. 8 χρόνια είναι πολλά για να είσαι με κάποιον που όπως λες ή ίδια ένιωθες ότι μπορεί να μη σε αγαπάει. Καταλαβαίνω ότι ο χρόνος είναι ύπουλος και μας κάνει (συνεργαζόμενος με άλλους συνειδητοποιημένους ή ασυνείδητους φόβους μας) χωρίς να το καταλαβαίνουμε να συνηθίζουμε τα πάντα, ακόμα και την δυστυχία, την αδιαφορία, ή σε άλλες πιο σκοτεινές περιπτώσεις την κακοποίηση. Μπορεί να νιώθεις λοιπόν χαμένη, χωρίς την ρουτίνα σου, χωρίς την πολύχρονη και σημαδιακή παρουσία αυτού του ανθρώπου στη ζωή σου. Μπορεί να νιώθεις ότι έχασες την ασφάλεια μιας κατάστασης, μόνο και από το πόσο δεδομένη και καθοριστική ήταν για σένα. Η σχετική ευτυχία σε μία σχέση δεν είναι εύκολη εξίσωση, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια. Χρειάζεται ξεβόλεμα και προσπάθεια για πραγματική αυτοβελτίωση. Αλλά κυρίως, χρειάζεται εσένα, σαν μονάδα, ανεξάρτητη και αυτοτελή. Το ότι ενδεχομένως, όπως λες, τον αγαπούσες ανεξάρτητα από την ανταπόκρισή του, φαίνεται ότι ικανοποιούσε ίσως μία πιο ηρωική εικόνα του εαυτού σου, έναν εαυτό αυτο – παραγκωνισμένο, έτοιμο μόνο να θυσιαστεί για τον άλλον. Όπως και να τελείωσε αυτή η σχέση, λοιπόν, αυτό το τέλος, μου φαίνεται κάτι πολύ ευτυχές για την περίπτωσή σου. Σου δίνει την τεράστια δυνατότητα να αναθεωρήσεις τις ανάγκες σου, τις επιθυμίες σου, ακόμα και το είδος της αγάπης που επιθυμείς πραγματικά να μοιράζεσαι. Είσαι μία μονάδα, ένας άνθρωπος που υπήρχε και πριν από αυτή την σχέση. Σίγουρα θα βρεις τρόπο να υπάρχεις και μετά από αυτήν.

Προσπάθησε αρχικά, να δεις με ειλικρίνεια, τι σε έκανε να παραμένεις σε μία μάλλον άνιση και μονόπλευρη σχέση. Ήσουν άραγε ποτέ εκεί; Φαντάσου μία καλύτερη εκδοχή για τον έρωτα, από μία καλή ή κακή εμμονική κατάσταση που υποβάλλουμε μοναχικά τον εαυτό μας. Σε όλους μας έχει συμβεί αλλά καλό είναι να μάθουμε να το ξεχωρίζουμε. Μία σχέση έχει λόγο να υπάρχει όταν κάτι συνδέει ταυτόχρονα δύο ανθρώπους, όταν δημιουργεί με ισότητα και σεβασμό κάτι η χημεία τους. Προσπάθησε λοιπόν, να βρεις ποια ήσουν πριν από αυτό, ποιο είσαι τώρα χωρίς αυτό και για ποιο λόγο στην τελική έχεις έρθει σε αυτό το σύμπαν. Κάνε πράγματα που σ' ευχαριστούν, θυμήσου τις προσωπικές σου ηδονές και βάλε στο κέντρο του εαυτού σου ΕΣΕΝΑ. Βρες τον εαυτού σου και απελευθερώσου!

Πηγή εικόνας: timeline.com