Μία Ελληνίδα μάνα μας μιλάει για το Tik Tok!
Της Ζέτας Κακούρη
Στο άκουσμα τικ τοκ μάλλον -στα δικά μου χρόνια- φέρνει στο μυαλό μου εκείνο το swatch ρολόι που όσο και να το έκρυβες οι δείκτες έκαναν αυτόν τον ήχο (τικ τοκ) για να σου υπενθυμίζουν: «Ξύπνα, μη χάνεις χρόνο!» Αλλά χρόνος χάθηκε και χρόνος κερδήθηκε κι οι δείκτες του ρολογιού με έφεραν στο 2020 και μια μέρα η κόρη μου με ρωτάει «Μαμά να κάνω tik tok; Έντρομη και στην προσπάθεια να καλύψω τον «αναλφαβητισμό» μου, με σταθερή φωνή της είπα «Άφησε με σε παρακαλώ να το σκεφτώ». Και στο σημείο εκείνο άρχισε η έρευνα. Tik tok, παλαιότερα γνωστό ως musical.ly είναι ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης (γιατί λίγα είχαμε [;])που ενώνει την κοινωνική δικτύωση με τη μουσική σε μια πρωτότυπη πλατφόρμα αυτοδημιούργητων βίντεο.
Η περιήγηση μου σε αυτό με εντυπωσίασε, με προβλημάτισε και τελικά μου δημιούργησε έναν αδιόρατο φόβο. Φόβο για κάτι που στην αρχή δεν ήξερα αλλά υποχρέωσα τον εαυτό μου να μάθω (μάνα γαρ έφηβης). Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σας , όσα μπόρεσα να καταλάβω.
Ποιοι μπορούν να κάνουν tik tok και γιατί να το κάνουν;
Βασικά όλοι! (Έκανα κι εγώ με εξαιρετική αποτυχία!) Βιντεάκια επενδυμένα με μουσική του «συρμού» (συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό) κι επαναλαμβανόμενες χορευτικές κινήσεις. Εντυπωσιάζει το γεγονός πως διαφορετικοί άνθρωποι από κάθε γωνία του πλανήτη (από βομβαρδισμένες περιοχές, παραγκουπόλεις, επαύλεις το Μανχάτταν, σπίτια μεσοαστών…) με έναν τρόπο μαζοποιημένο έχουν κάτι κοινό! Μήπως τελικά αυτή η έννοια του «συνανήκειν» ωθεί όλο και περισσότερα άτομα να εντάσσονται σε αυτήν την εν είδει «κοινότητα»; Η σκέψη μου με πάει στη νέα γενιά , στους εφήβους , πώς μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα το «tik tok» έγινε η νέα πραγματικότητα , ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους; Νομίζω, ο συνδυασμός εικόνα κι ήχου, η ψευδεπίγραφη αίσθηση της προβολής και διασημότητας, ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός και κυρίως η ανάγκη «επαφής» με τους συνομηλίκους στο πλαίσιο της διαδικτυακής επικοινωνίας (στις μέρες του κορονοϊού έχει θεριέψει κιόλας). Δεν θέλω να είμαι όμως αφοριστική… Είδα και δημιουργικής αποτύπωσης σκέψεων, με κοινωνικά μηνύματα, με ωραίες -μουσικά- επενδύσεις, που όμως χάνονταν σε αυτό το ατέρμονο κομπολόι των βίντεο που ο ήχος του διεισδύει στα αυτιά μου καθώς ξεγλιστρά από το δωμάτιο της κόρης μου!!!
Τελικά «καταργούμε» την εφαρμογή;
Η απάντηση μου είναι όχι! Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να γνωρίσουμε αυτόν τον «αόρατο» εχθρό που εισέβαλε απροσδόκητα στη ζωή μας (στη δική μου σίγουρα!). Όσο καλύτερα γνωρίζεις κάτι τόσο ευκολότερα το θέτεις στη λογική-ρεαλιστική του βάση, το απομυθοποιείς και του δίνεις αυτό που το αξίζει! Υπομονή, επιμονή, αγωνιστικότητα…
Πηγή: AthenianTimes